дыякан, ✂, м.

У праваслаўнай царкве: ніжэйшае духоўнае званне; памочнік свяшчэнніка ў час царкоўнай службы.

|| прым. дыяканскі, ✂.

  • Д. сан.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)