дых, ✂, м. (разм.).

Дыханне.

  • Хацелася крыкнуць, але не хапіла дыху.

◊

  • Адным дыхам (разм.) — за адзін раз, вельмі хутка.

  • Ні слыху ні дыху (разм.) — няма ніякіх вестак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)