дыбкі, прысл..

У выразе: на дыбкі (разм.) —

  1. на заднія ногі (стаць, падняцца).

    • Конь спалохаўся і на дыбкі;

  2. перан., не згадзіцца з чым-н., рэзка запратэставаць.

    • Усё скончылася б памяркоўна, ды Габрусь на дыбкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)