дыбаць дзеяслоў | размоўнае | незакончанае трыванне

Ісці мерна, ступою.

  • Уладзік дыбаў за бабуляй.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)