дыба, ✂, ж. (гіст.).

У старыя часы: прылада для катавання, на якой расцягвалі цела каральнага.

  • Паслаць на дыбу.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)