ды1 злучнік
-
спалучальны. Ужыв. для сувязі аднародных членаў сказа і цэлых сказаў; адпавядае па значэнню злучніку «і».
- Дзень ды ноч.
- Журботна гудзелі правады ды стукалі вороты.
-
далучольны. Далучае сказы і члены сказа, якія дапаўняюць, развіваюць ці паясняюць раней выказаную думку.
- Пайшоў снег, ды які яшчэ снег.
-
супраціўны. Ужыв. для далучэння сказаў або асобных членаў сказа са значэннем супрацьпастаўлення; блізкі па значэнню да злучнікаў «але», «аднак».
- Людзі паміралі, ды не спынялі барацьбы.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)