двурушнік

назоўнік | мужчынскі род | пагардлівае

Чалавек, які паказвае, што ён адданы каму-н., а на справе дзейнічае на карысць варожага боку.

|| жаночы род: двурушніца.

|| прыметнік: двурушніцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)