двурушнік назоўнік | мужчынскі род | пагардлівае
Чалавек, які паказвае, што ён адданы каму-н., а на справе дзейнічае на карысць варожага боку.
|| жаночы род: двурушніца.
|| прыметнік: двурушніцкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)