дваровы, ✂.

  1. гл. двор.

  2. Які адносіцца да сядзібы і знаходзіцца на двары.

    • Дваровыя пабудовы.

  3. Які належыць да дворні (гіст.).

    • Дваровыя людзі.

  4. наз. Прыгонны селянін, узяты ў панскі двор для абслугоўвання памешчыка.

    • Флігель для дваровых.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)