Verbum

душа назоўнік | жаночы род

1. Унутраны, псіхічны стан чалавека, яго свядомасць.

   • Глыбока запасці ў душу.

2. Тая ці іншая ўласцівасць характару, а таксама чалавек з тымі ці іншымі ўласцівасцямі.

   • Добрая д.
   • Чалавек адкрытай душы.

3. пераноснае значэнне, чаго. Натхніцель, арганізатар чаго-н.

   • Д. ўсёй справы.
   • Д. кампаніі.

4. Пра чалавека (звычайна ва ўстойлівых словазлучэннях; размоўнае).

   • У хаце ні душы.
   • Сям’я з пяці душ.
   • На душу насельніцтва.

5. (звычайна са словам «мая»). Сяброўскі фамільярны зварот да чаго-н. (размоўнае).

   • Паслухай, душа мая.

6. пераноснае значэнне, чаго. Самае галоўнае, сутнасць чаго-н.

   • Песня — д. народа.

   • Раскрыць душу навукі.

   • Адвесці душу (размоўнае) —

     1. задаволіць моцнае жаданне;
     2. выказаць каму-н. тое, што набалела.

   • Аддаць богу душу (размоўнае) — памерці.

   • Выматаць душу (размоўнае) — давесці да поўнай знямогі.

   • Душа не ляжыць да каго-чаго (размоўнае) — няма цікавасці да каго-, чаго-н.

   • Душа ў пятках апынулася (размоўнае) — пра моцны раптоўны страх.

   • Душой загавець (размоўнае) — памерці, аддаць богу душу.

   • Жыць душа ў душу (размоўнае) — дружна, у поўнай згодзе.

   • З адкрытай душой — шчыра, нічога не тоячы.

   • З дарагой душой (размоўнае) — ахвотна, з задавальненнем.

   • За мілую душу (размоўнае) — з задавальненнем, ахвотна, не задумваючыся.

   • Ні капейкі за душой (размоўнае) — зусім без грошай.

   • Працаваць з душой — з задавальненнем, ахвотна, старанна.

   • Стаяць над душой у каго (размоўнае) — неадступна вісець над кім-н., надакучаючы сваей прысутнасцю.

|| памяншальна-ласкальная форма: душачка.

|| прыметнік: душэўны.

• Душэўныя хваробы (псіхічныя).
• Душэўная трывога.