дурны прыметнік

  1. З абмежаванымі разумовымі здольнасцямі; бесталковы.

    • За дурной галавой нагам неспакой (з народнай творчасці).

  2. Які не выяўляе розуму, пазбаўлены разумнай разважлівасці.

    • Задаць дурное пытанне.
    • Д. артыкул.
    • Дурныя паводзіны.

  3. Тое, што і дурань.

    • Дурному закон не пісан (з народнай творчасці).
    • Дурны як бот; дурны як пень (размоўнае грубае) — пра разумова адсталага чалавека.
    • Няма дурных! — выказванне нязгоды з кім-н., адмаўленне выконваць што-н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)