дурнота, і дурната, , ж.

  1. Разумовая абмежаванасць, тупасць, някемлівасць.

    • =Лепшы сродак паразумнець= — гэта адчуць уласную дурнату (з нар.).=
  2. Неабдуманы, неразумны ўчынак, недарэчнае выказванне.

    • Чаго толькі не натворыш па ўласнай дурноце (разм.).
  3. Пра неразумнае, у малых гадах дзіця (разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)