дурасць, ✂, ж. (разм.).

  1. Разумовая тупасць, абмежаванасць.

    • Па ўласнай дурасці трапіў у бяду.

  2. Неабдуманы ўчынак, дзівацкі выбрык.

    • За ёй вадзіліся розныя дурасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)