дурасць назоўнік | жаночы род | размоўнае
-
Разумовая тупасць, абмежаванасць.
- Па ўласнай дурасці трапіў у бяду.
-
Неабдуманы ўчынак, дзівацкі выбрык.
- За ей вадзіліся розныя дурасці.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)