Verbum

дурань, ✂, м.

1. Неразумны, тупы, абмежаваны чалавек.

   • Д. быў, дык і рабіў дурное.
   • Дурняў не сеюць, яны самі родзяцца (з нар.).
   • Д. дурнем (вельмі дурны).

2. Назва гульні ў карты.

   • Гуляць у дурня.

3. іншае:

   • Не дурань (зрабіць, рабіць што-н.) (разм.) — любіць, мае схільнасць да чаго-н.

   • Не дурань паспаць.

   • Застаў дурня богу маліцца, дык ён і лоб разаб’е (разм. неадабр.) — неразумны чалавек і ў добрай справе нашкодзіць.

   • Няма дурня (разм.) —

     1. выказванне нязгоды з кім-, чым-н., адмаўленне рабіць што-н.;
     2. не ашукаеш, не спадзявайся.

   • Пакінуць у дурнях — паставіць у няёмкае становішча каго-н.

   • Пашыцца ў дурні (разм. неадабр.) — паставіць сябе ў нязручнае, смешнае становішча.

   • Шукаць дурня (разм.) — хітрасцю прымушаць каго-н. рабіць што-н.