дур, ✂, м. (разм.).

Дурнота, неразумны ўчынак, дзівацтва.

  • Д. нейкі найшоў на яго.

◊

  • Выбіць дур з галавы — адвучыць ад якіх-н. звычак, ад чаго-н. нядобрага.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)