дур назоўнік | мужчынскі род | размоўнае
Дурнота, неразумны ўчынак, дзівацтва.
- Д. нейкі найшоў на яго.
- Выбіць дур з галавы — адвучыць ад якіх-н. звычак, ад чаго-н. нядобрага.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)