Verbum

думаць, ✂; незак.

1. Накіроўваць думкі на каго-, што-н., разважаць.

   • Многа думаў аб жыцці.
   • Д. над задачай.

2. Меркаваць, прытрымлівацца якой-н. думкі.

   • Думаю, што справа гэта не заслугоўвае ўвагі.

3. Лічыць вінаватым у чым-н.

   • Дарэмна на яго д.

4. з інф. Мець намер што-н. зрабіць.

   • Думаю застацца дома.

5. Клапаціцца, турбавацца.

   • Трэба д. аб дзецях.

◊

• А што ты думаеш! (разм.) — а чаму б і не паспрабаваць (не зрабіць).

• І думаць няма чаго (разм.) — пра поўную немагчымасць зрабіць што-н.

• І не думай (разм.) — пра катэгарычную забарону рабіць што-н.

• Многа думаць аб сабе — быць высокай думкі аб сабе.

• Трэба думаць (разм.) — напэўна, мабыць, хутчэй за ўсё.

|| зак. падумаць, ✂.

|| наз. думанне, ✂.