Verbum

дуга, ✂, ж.

1. Частка конскай вупражы з сагнутага тонкага ствала дрэва, якая змацоўвае аглоблі з хамутом.

   • З дугі аглоблі не зробіш.
   • Сагнуць у дугу (перан. прымусіць быць пакорлівым).
   • Бровы дугой.
   • Спіна дугой.

2. Частка акружнасці або што-н. іншае, што мае форму крывой выгнутай лініі.

   • Апісаць цыркулем дугу.
   • Цячэнне ракі ўтварыла дугу.

3. Токапрыёмнік на трамвайных вагонах (разм.).

   • Іскрыла трамвайная д.

○

• Электрычная дуга (спец.) — электрычны разрад у газе ў выглядзе яркага плазменнага шнура.

|| памянш. дужка, ✂.

|| прым. дугавы, ✂.