Verbum

дуга назоўнік | жаночы род

1. Частка конскай вупражы з сагнутага тонкага ствала дрэва, якая змацоўвае аглоблі з хамутом.

   • З дугі аглоблі не зробіш.
   • Сагнуць у дугу (пераноснае значэнне: прымусіць быць пакорлівым).
   • Бровы дугой.
   • Спіна дугой.

2. Частка акружнасці або што-н. іншае, што мае форму крывой выгнутай лініі.

   • Апісаць цыркулем дугу.
   • Цячэнне ракі ўтварыла дугу.

3. Токапрыёмнік на трамвайных вагонах (размоўнае).

   • Іскрыла трамвайная д.
   • Электрычная дуга (спецыяльны тэрмін) — электрычны разрад у газе ў выглядзе яркага плазменнага шнура.

|| памяншальная форма: дужка.

|| прыметнік: дугавы.