дуга,
-
Частка конскай вупражы з сагнутага тонкага ствала дрэва, якая змацоўвае аглоблі з хамутом.
- З дугі аглоблі не зробіш.
- Сагнуць у дугу (
перан. прымусіць быць пакорлівым). - Бровы дугой.
- Спіна дугой.
-
Частка акружнасці або што
-н. іншае, што мае форму крывой выгнутай лініі.- Апісаць цыркулем дугу.
- Цячэнне ракі ўтварыла дугу.
-
Токапрыёмнік на трамвайных вагонах (
разм. ).- Іскрыла трамвайная д.
Электрычная дуга (
спец. ) — электрычны разрад у газе ў выглядзе яркага плазменнага шнура.
||
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)