дудзець, ✂; незак.

  1. Іграць на дудзе.

  2. Утвараць нудныя, цягучыя гукі.

    • Д. пад нос.

  3. перан. Надаедліва, аднастайна паўтараць адно і тое ж (разм.).

    • Кожны вечар бацькі дудзелі яму, каб жаніўся.

|| наз. дудзенне, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)