Verbum

дудка назоўнік | жаночы род

1. Музычны інструмент з трыснягу або з дрэва ў выглядзе трубкі з дзірачкамі.

   • Даносіліся пералівы дудкі.
   • Скакаць пад чыю-н. дудку (пераноснае значэнне: ва ўсім падпарадкоўвацца каму-н.).

2. Круглае, звычайна пустое ўнутры сцябло чаго-н. (размоўнае).

   • Дудкі чароту.

|| памяншальная форма: дудачка.

|| прыметнік: дудачны.