Verbum

дудка, ✂, ж.

1. Музычны інструмент з трыснягу або з дрэва ў выглядзе трубкі з дзірачкамі.

   • Даносіліся пералівы дудкі.
   • Скакаць пад чыю-н. дудку (перан. ва ўсім падпарадкоўвацца каму-н.).

2. Круглае, звычайна пустое ўнутры сцябло чаго-н. (разм.).

   • Дудкі чароту.

|| памянш. дудачка, ✂.

|| прым. дудачны, ✂.