дуда, ✂, ж.

Духавы народны музычны інструмент з дзвюх і больш трубак, устаўленых у скураны мяшок, які надзімаецца праз трубку; валынка.

  • Іграць на дудзе.

◊

  • Дзьмуць у сваю дуду (разм. неадабр.) — гнуць сваё.

  • І дуды вобземлю (разм.) — аб канчатковай развязцы чаго-н.

|| прым. дудачны, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)