дрыжаць, ; незак.

  1. Трэсціся, калаціцца (ад выбухаў і пад.).

    • Шыбы дрыжаць.
    • Зямля дрыжыць пад нагамі.
  2. Быць ахопленым дрыжыкамі.

    • Д. ад холаду.
    • Рукі дрыжаць.
  3. Гучаць перарывіста, няроўна.

    • Голас дрыжыць.
  4. Мільгаць, трымцець.

    • Зоркі дрыжаць у небе.
  5. перан., за каго-што і над кім-чым. Ахоўваць, баючыся за каго-, што-н., за захаванасць чаго-н.

    • Д. за свае дзіця.
    • Д. над кожнай капейкай (за кожную капейку).
  6. перан., перад кім-чым. Баяцца каго-, чаго-н.

    • Д. перад самадурам.

|| наз. дрыжанне, .

|| прым. дрыжальны, .

  • Д. параліч.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)