доўбня, ✂, ж.

  1. Прылада для ўбівання чаго-н., забою жывёлы і пад.

    • Замахнуцца доўбняй.

  2. перан., пагард. Пра тупога, някемлівага чалавека.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)