досвітак, ✂, м.

Пара, калі яшчэ толькі пачынае світаць.

  • На досвітку ўсталі рыбакі.

|| прым. досвіткавы, ✂ і досвітны, ✂.

  • Досвіткавая цішыня.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)