досціп, ​✂, м.

  1. Востры жарт.

    • Досціпу яму не пазычаць.

  2. Здольнасць трапна, востра і з гумарам сказаць што-н., тонка парыраваць чыю-н. думку.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)