допуск, ✂, м.

  1. Права на ўваход куды-н.

    • Мець д. у лабараторыю.
    • Д. да хворага.

  2. Гранічна дапушчальнае адхіленне ад патрэбнага размеру пры вырабе чаго-н. (спец.).

|| прым. допускны, ✂ і дапускны, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)