Verbum

дно, ✂, н.

1. адз. Грунт пад вадой вадаёма, ракі, мора.

   • Д. возера.
   • Пайсці на д.

2. адз. Ніжняя частка паглыблення катлавана, рова і пад.

   • Д. катлавана.

3. Ніз пасудзіны, скрынкі, судна.

   • На самым дне бочкі.

4. перан. Глыбінная частка чаго-н.

   • На дне душы.

5. Асяроддзе дэкласаваных, заняпалых людзей.

   • Д. грамадства.

   • Да дна — да канца, цалкам і поўнасцю.

   • На дне — нямнога, крыху (засталося, пакінута).

   • Перавярнуць уверх дном —

     1. змяніць што-н. карэнным чынам;
     2. ператварыць у хаатычны стан.

   • Ісці на дно — занепадаць; маральна апускацца.

|| памянш. днечка, ✂ і донца, ✂.

|| прым. донны, ✂.