Verbum

дазволіць, ✂; зак.

1. Даць дазвол, згадзіцца на што-н.

   • Д. ад’езд.

2. Даць магчымасць.

   • Гатунковае насенне дазволіць павысіць ураджай.

3. дазволь(це). Ужыв. як форма ветлівага звароту да прысутных.

   • Дазвольце запрасіць вас на выстаўку.

|| незак. дазваляць, ✂.