дазволіць дзеяслоў | закончанае трыванне
-
Даць дазвол, згадзіцца на што-н.
- Д. ад’езд.
-
Даць магчымасць.
- Гатунковае насенне дазволіць павысіць ураджай.
-
дазволь(це). Ужыв. як форма ветлівага звароту да прысутных.
- Дазвольце запрасіць вас на выстаўку.
|| незакончанае трыванне: дазваляць.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)