дажыць, ✂; зак.

  1. да чаго. Дасягнуць якога-н. узросту; пражыць да якога-н. тэрміну.

    • Не дажыў ён да светлых дзён перамогі.

  2. Прабыць дзе-н. астатак часу, тэрміну.

    • Д. тыдзень у санаторыі.

  3. Выдаткаваць на пражыццё.

    • Д. астатнія грошы.

◊

  • Дажыць веку (разм.) — пражыць свой век.

|| незак. дажываць, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)