даугавечны прыметнік
-
Здольны жыць доўгі час.
- Гэта была сям’я даўгавечных.
- Дуб — даўгавечнае дрэва.
-
Разлічаны на доўгі час існавання, моцны.
- Надзейны і д. самазвал.
|| назоўнік: даўгавечнасць.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)