даўбешка, , ж.

  1. Круглае палена з патончаным канцом-дзяржаннем для расколвання, убівання чаго-н. у што-н.; невялікая доўбня.

    • Увагнаў калок даўбешкай.
    • Даўбешкамі забівалі палі.
  2. перан. Пра тупога, няздольнага чалавека (разм. лаянк.).

    • Д. часам пост займае немалы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)