Verbum

дарога назоўнік | жаночы род

1. Паласа зямлі, прызначаная для язды і хадзьбы, якая злучае асобныя пункты мясцовасці.

   • Прасёлачная д.
   • Грунтавая д.
   • Асфальтавая д.

2. Адлегласць, якую трэба праехаць або прайсці.

   • Прайсці палавіну дарогі.
   • Даць дорогу каму-н. (даць праехаць, прайсці; таксама пераноснае значэнне; даць магчымасць расці, развівацца каму-н.).

3. Падарожжа; знаходжанне ў дарозе.

   • Усю дарогу праспаў.

4. пераноснае значэнне: Напрамак дзейнасці.

   • Ісці сваёй дарогай.

Фразеалагізмы:

• Апошняя дарога — пра смерць, пахаванне каго-н.
• Бітая дарога — уезджаная дарога.
• Гладкай дарогі — пажаданне перад ад’ездам каго-н.
• Збіцца з дарогі — пачаць весці няправільны спосаб жыцця.
• Ісці прамой дарогай — жыць сумленным жыццём.
• Шчаслівай дарогі! — добрае пажаданне ў дарогу.

|| памяншальная форма: дарожка, дарожачка і дарожанька.

|| прыметнік: дарожны.

• Дарожнае будаўніцтва.
• Дарожнае знаёмства.
• Дарожныя нататкі.