Verbum

дарога, ✂, ж.

1. Паласа зямлі, прызначаная для язды і хадзьбы, якая злучае асобныя пункты мясцовасці.

   • Прасёлачная д.
   • Грунтавая д.
   • Асфальтавая д.

2. Адлегласць, якую трэба праехаць або прайсці.

   • Прайсці палавіну дарогі.
   • Даць дарогу каму-н. (даць праехаць, прайсці; таксама перан.; даць магчымасць расці, развівацца каму-н.).

3. Падарожжа; знаходжанне ў дарозе.

   • Усю дарогу праспаў.

4. перан. Напрамак дзейнасці.

   • Ісці сваёй дарогай.

◊

• Апошняя дарога — пра смерць, пахаванне каго-н.

• Бітая дарога — уезджаная дарога.

• Гладкай дарогі — пажаданне перад ад’ездам каго-н.

• Збіцца з дарогі — пачаць весці няправільны спосаб жыцця.

• Ісці прамой дарогай — жыць сумленным жыццём.

• Шчаслівай дарогі! — добрае пажаданне ў дарогу.

|| памянш. дарожка, ✂, дарожачка, ✂ і дарожанька, ✂.

|| прым. дарожны, ✂.

• Дарожнае будаўніцтва.
• Дарожнае знаёмства.
• Дарожныя нататкі.