дапяць, ✂; зак. (разм.).

  1. да каго-чаго. Дайсці, дабрацца куды-н.

    • Ратуючыся, ён аж да Масквы дапяў.

  2. чаго. Дамагчыся, дасягнуць чаго-н.

    • Галавой наложыць, а свайго дапне.

  3. Зразумець што-н.

    • Слухаў, слухаў, але не адразу дапяў.

|| незак. дапінаць, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)