Verbum

данасіць, ​^✂; зак.

1. Скончыць насіць што-н., перанесці поўнасцю з аднаго месца на другое.

   • Д. салому ў пуню.

2. Канчаткова знасіць (вопратку, абутак).

   • Д. боты да дзірак.

3. каго. Нарадзіць у нармальны тэрмін.

   • Парадзіха данасіла дзіця.

|| незак. даношваць, ✂.