дакончыць, ​✂; зак.

  1. Давесці да канца, завяршыць пачатае.

    • Д. крыць страху.

  2. Дабіць, даканаць, прыкончыць (разм.).

    • Д. параненага звера.

|| незак. дакончваць, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)