Verbum

цыкаць, ✂ (разм.).

1. Спыняць каго-н. вокрыкам «ц-с-с», прыкрыкваць, забараняючы рабіць што-н.

   • Дзед цыкаў на дзяцей, каб не сваволілі.

2. Сплёўваць сліну праз зубы.

   • Курцы смалілі махорку і цыкалі слінай на траву.

|| аднакр. цыкнуць, ✂.

|| наз. цыканне, ✂.