цудатворны прыметнік

  1. Які творыць цуды (у 1 знач.).

    • Цудатворная крынічка.

  2. Які выклікае што-н. вельмі добрае, незвычайнае (кніжнае).

    • Ц. клімат.
    • Цудатворныя таблеткі.

|| назоўнік: цудатворнасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)