цудатворац назоўнік | мужчынскі род
-
У рэлігійных уяўленнях: бажаство, святы, што творыць цуды.
- У кутку гарэла лампадка перад абразамі цудатворцаў.
-
пераноснае значэнне: Той, хто робіць што-н. дзіўнае, надзвычайнае.
- Гэта быў не проста ўрач, а сапраўдны ц.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)