цуд,
-
Штосьці звышнатуральнае, выкліканае паводле рэлігійных уяўленняў боскай сілай.
- Спадзявацца на ц. (калі няма выйсця, няма ратунку).
- З цудаў ц.! (пра што
-н. незвычайнае).
-
Нешта здзіўляючае сваёй незвычайнасцю.
- Цуды гераізму.
-
вык. Надзвычайна добры, непараўнальны.Пагода сёння — ц.!
Не кулеш, а — ц.!
Цуды ў рэшце (
разм. жарт. ) — пра што-н. незвычайнае або незразумелае.Цуда-юда — у казках: пачвара, страшыла.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)