Verbum

цень, ✂, м.

1. Месца, заслоненае чым-н. ад сонца.

   • Пад дрэвамі быў ц.

2. Невыразныя абрысы фігуры, сілуэт.

   • У акне прамільгнуў нечы ц.

3. перан. Адбітак на твары ўнутранага стану чалавека.

   • Па твары прамільгнуў ц. страху.

4. перан. Здань, дух.

   • Цені мінулага.
   • Цені продкаў.

5. перан., чаго. Нязначная, вельмі малая колькасць, доля.

   • І ценю праўды тут няма.

6. Пра каго-н. вельмі аслабленага, худога.

   • Не чалавек, а ц.

◊

• Кідаць цень на каго-што (разм.) — выклікаць падазрэнне да каго-н.

• Як цень (разм.) — неадчэпна (хадзіць за кім-н.).

|| прым. ценявы, ✂.