целаахоўнік назоўнік | мужчынскі род
Воін, які ахоўваў жыццё якой-н. высокапастаўленай асобы, напр. манарха (устарэлае), а таксама чалавек, які ахоўвае і пастаянна суправаджае каго-н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)