целаахоўнік, ✂, м.
Воін, які ахоўваў жыццё якой-н. высокапастаўленай асобы, напр. манарха (уст.), а таксама чалавек, які ахоўвае і пастаянна суправаджае каго-н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)