Verbum

хвост, ✂, м.

1. У жывёл: звычайна рухомы прыдатак на задняй частцы цела або значна звужаная задняя частка цела (у рыб, паўзуноў і пад.).

   • Конскі х.
   • Х. яшчаркі.
   • Птушыны х.

2. Задняя, канцавая частка лятальнага апарата (самалёта, ракеты і пад.).

   • Х. самалёта.

3. Задняя частка падола адзежы, якая цягнецца па зямлі (разм.).

   • Х. сукенкі.

4. Канцавая частка чаго-н., што рухаецца.

   • Х. калоны.
   • Х. поезда.

5. Крайняя, ніжняя частка чаго-н.

   • Х. рэдзькі.

6. Доўгая звілістая паласа (дыму, пылу і пад.).

   • З трубы падымаўся х. дыму.

7. Рад людзей, якія стаяць у чарзе за чым-н. (разм.).

   • Х. у касу за білетамі.

8. перан. Частка работы, не выкананая ў тэрмін; няздадзены экзамен або залік у час сесіі.

   • Х. па матэматыцы.

9. Рэшткі ад апрацоўкі пароды з карысным выкапнем (спец.).

|| памянш. хвосцік, ✂.

|| прым. хваставы, ✂.