хвоя, , ж.

  1. Вечназялёнае дрэва сямейства хваёвых з высокім прамым ствалом і доўгай ігліцай; сасна.

    • Стромкія хвоі ўзнімаліся ў неба.
  2. зб. Ігліца (абл.).

    • У лесе зямля была ўсыпана хвояй.
  3. Галінка хвойнага дрэва.

|| прым. хваёвы, і хвойны, .

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)