чубіць, ✂; незак. (разм.).

Тузаць за валасы, сварыцца, лаяцца з кім-н.

  • Хто каго любіць, той таго і чубіць (прыказка).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)