Verbum

чуб назоўнік | мужчынскі род

1. Пасма валасоў, якая спадае на лоб або ўзнімаецца над ілбом (звычайна ў мужчын).

2. Пасма доўгіх валасоў, пакінутая на цемені брытай галавы ў запарожцаў і ўкраінскіх казакоў; асяледзец.

3. Прыўзнятае пер’е на галаве некаторых птушак.

   • Курыца з чубам.

Брацца за чубы (размоўнае неадабральнае) — біцца.

|| памяншальная форма: чубок.