хрыпець, ✂; незак.

  1. Утвараць хрыплыя гукі пры дыханні.

    • Дзед цяжка дыхае і хрыпіць.

  2. Хрыпла гучаць.

    • Радыёпрыёмнік хрыпіць.

|| наз. хрыпенне, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)