Verbum

хоць, злуч. і часц.

1. злуч. уступальны. Падпарадкоўвае даданыя ўступальныя сказы, выступаючы ў значэнні: нягледзячы на тое, што.

   • Х. было ўжо позна, але ніхто не спаў.
   • Х. прыпякала сонца, а вада ў рэчцы была халодная.
   • Бабка х. старая, але рухавая.

2. злуч. уступальны. (звычайна ў спалучэнні з загадным ладам або інф.). Ужыв. у пачатку даданых сказаў, у якіх выказваецца дапушчэнне, вызначаецца крайняя мяжа, ступень праяўлення чаго-н., магчымасць якога-н. выніку.

   • Нікога не слухае, х. ты яго забі.

3. злуч. уступальны. уступальны. Ужыв. пры супастаўленні сказаў або членаў сказа з узаемным выключэннем.

4. злуч. супраціўны. Указвае на абмежаванасць таго, аб чым гаворыцца; па значэнню набліжаецца да злучнікаў «аднак», «але», «між тым».

   • Купіў, х. непатрэбна.

5. часц. ўзмацняльна-вылучальная. Ужыв. ў значэнні: самае меншае, ва ўсякім выпадку.

   • Раскажы х. коратка пра сябе.

6. часц. ўзмацняльна-абмежавальныя (звычайна ў спалучэнні з часціцай «бы»). Ужыв. ў значэнні: нічога больш, акрамя гэтага, усяго толькі.

   • Х. бы крыху пацяплела.
   • Х. бы раз глянуць на яе.

7. часц. ўзмацняльная. Ужыв. ў значэнні: нават, няхай нават.

   • Я х. заўтра гатова ў дарогу.

8. часц. вылучальная. Ужыв. ў значэнні: напрыклад.

   • Калі ты х. вернешся?

9. часц. ўзмацняльная (у спалучэнні з неазначальным займ. і прысл.). Ужыв. ў азначальным значэнні: любы, усякі, у любое месца, у любы час.

   • Я цяпер х. што з’ем.
   • Ён цяпер х. куды паедзе.

◊

• Хоць бы і так — нічога дрэннага, калі і так будзе.

• Хоць бы што каму (разм.) — нішто не дзейнічае на каго-н., не звяртае ўвагі на каго-н.

• Хоць куды, у знач. вык. (разм.) — вельмі добры, выдатны.