хлёбаць, ; незак. (разм.).

  1. Есці, чэрпаючы лыжкай вадкую страву.

    • Х. суп.
  2. Піць вялікімі глыткамі.

    • Ён з прагнасцю хлёбае ваду.

|| аднакр. хлёбнуць, і хлебануць, .

  • Хлебануць гора (разм.) — перанесці, паспытаць многа непрыемнага, цяжкага.

|| наз. хлёбанне, .

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)