хітрасць, ✂, ж.

  1. гл. хітры.

  2. Учынкі, паводзіны, разлічаныя на ўвядзенне каго-н. у зман.

    • Разгадаць чыю-н. х.

  3. Спрытнасць, выкрутлівасць.

    • Не ўменнем, дык хітрасцю.

  4. Аб чым-н., што зроблена мудрагеліста, складана, з загадкай.

    • Замок з хітрасцю.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)