хітрасць назоўнік | жаночы род
-
гл. хітры.
-
Учынкі, паводзіны, разлічаныя на ўвядзенне каго-н. у зман.
- Разгадаць чыю-н. х.
-
Спрытнасць, выкрутлівасць.
- Не ўменнем, дык хітрасцю.
-
Аб чым-н., што зроблена мудрагеліста, складана, з загадкай.
- Замок з хітрасцю.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)