Verbum

хіліць, ✂; незак.

1. Прыгінаць уніз, нахіляць.

   • Вецер хіліць бярозку да зямлі.
   • Маці хіліць галаву над магілай сына.

2. Нахіляць набок.

   • Вецер хіліў лодку.

3. безас. Ахопліваць, адольваць каго-н. (пра сон, дрымоту).

   • Яго хіліць сон.
   • Дзяцей хіліла на дрымоту.

4. перан. Хіліцца, набліжацца да чаго-н.

   • Хіліла ўжо к вечару (безас.).

5. перан. Накіроўваць да чаго-н. (думку, справу і пад.).

   • Было зразумела, куды ён хіліць гутарку.

6. перан. Прыцягваць, вабіць; гарнуць, цягнуць.

   • Сумны настрой не хіліў да песень.
   • Яго хіліла да навукі (безас.).