чэсць назоўнік | жаночы род

  1. Вартыя павагі і гордасці маральныя якасці чалавека; яго адпаведныя прынцыпы.

    • Справа чэсці.
  2. Добрая, незаплямленая рэпутацыя чалавека.

    • Бараніць ч. свайго імя.
  3. Цнатлівасць, нявіннасць (пра жанчын).

  4. Слава, павага, пашана.

    • Госці ведалі, каму аказваць ч.
    • Ч. таму, хто самааддана працуе.
    • Аддаць чэсць каму — прывітаць ваеннага, прыклаўшы руку да галаўнога ўбору.

Пара і чэсць знаць (размоўнае) — пара закончыць што-н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)