Verbum

чарвяк, ✂, м.

1. Беспазваночны паўзучы жывёльны арганізм з доўгім мяккім целам, без канечнасцей і ярка выражанай галавы.

2. перан. Пра нікчэмнага, агіднага чалавека (пагард.).

3. перан. У спалучэнні са словамі, якія абазначаюць пачуццё, стан і пад., выражае пастаянства і пакутлівасць гэтага пачуцця, стану.

   • Яго мучыў ч. нуды.

4. Від шрубы для перадачы вярчэння ў некаторых механізмах (спец.).

○

• Дажджавы чарвяк — чырвоны земляны чарвяк.

• Раснічныя чэрві — клас плоскіх чарвей з целам, пакрытым раснічкамі.

• Шаўкавічны чарвяк — вусень тутавага шаўкапрада.

◊

• Замарыць чарвяка (разм.) — злёгку перакусіць, прагнаць голад.

• Карміць чарвей (разм.) — пра памёршага, закапанага.

|| памянш. чарвячок, ✂.

|| прым. чарвяковы, ✂ і чарвячны, ✂.

• Чарвячная перадача.